Hoge bomen vangen geen wind

Na een kort verblijf in Fresno lieten wij de woestijn achter ons op weg naar het Yosemite park. De natuur in dus! Dichtbij dit park zouden wij onze 'tenten' (lees mini Hummer met koffers en troep) opslaan.

Via de snelweg (en de nodige overbodige omleiding van onze Thea, de gsm navigator) kwam het Yosemite park snel in zicht. Doordat wij voorafgaand aan onze reis door Amerika de videobanden van Bassie en Adriaan grondig hebben bestudeerd waren de verwachtingen hooggespannen. Echter zou al snel blijken dat de natuur meer van ons houd, dan wij van de natuur. Daar later meer over.

Eerst een positieve noot. De uitzichten waren prachtig. Hoge bergen met veel groen. Watervallen in alle soorten en maten. Kortom: prachtig stukje natuur. Hoe gek het misschien ook klinkt, je raakt eraan gewend en wilt meer. Wij gingen op zoek naar de 'grote bomen' die in de videobanden van Bassie en Adriaan enige nieuwsgierigheid hebben gewekt bij ons. Deze bomen zouden tot de grootste van de wereld behoren. Toch wel de moeite waard dus. Helaas.. Hoe groot deze bomen ook mogen zijn, voor ons onvindbaar.

Dan die liefde voor de natuur. Hoewel onze liefde voor de natuur een beetje bekoeld was, bleek dit andersom zeker niet het geval. Tijdens één van de vele momenten dat moeders haar talent voor fotoschieten etaleerde bleek daar opeens een gigantische vlinder onder haar linker euh.. schouder te zitten (zie onderstaande foto). Helaas hebben we haar reactie niet kunnen vastleggen. Een tipje van de sluier: Bij alleen geluidsfragmenten zou je eerder denken aan een vreselijk roofdier dan aan een vlinder(tje).

Na wat ronddwalen met de auto uiteindelijk toch maar richting Mariposa gereden waar wij vannacht slapen. Leuk Amerikaans dorpje, niets mis mee. Morgen zetten wij koers naar San Fransisco. Ik ben heel benieuwd en door verhalen van een verdwaalde Nederlandse Amerikaan zijn de verwachtingen opnieuw hooggespannen.. Als dat maar goed gaat!

Tot later!